Pomnik Adama Mickiewicza odsłonięto 24 grudnia 1898 roku. Rzeźbę w brązie wykonał Cyprian Godebski, cokół Józef Pius Dziekoński i Władysław Marconi, kratę według projektu Zenona Chrzanowskiego wykonano w firmie Stanisława Zielezińskiego. Zniszczony w 1944 roku pomnik zrekonstruowano w 1949 roku, wykorzystując do odlewu spiżową głowę Heinricha Goeringa z jego pomnika w Niemczech.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Józefa Oblubieńca (karmelitów bosych) wystawiono w latach 1661-1672 i 1680-1682 według projektu arch. Józefa Szymona Bellottiego, w latach 1761-1762 dodano wczesnoklasycystyczną fasadę projektu Efraima Szroegera. (Krakowskie Przedmiescie 52/54).

Pałac Namiestnikowski (Prezydencki) powstał w latach 1818-1819 z przebudowy (projektu Chrystiana Piotra Aignera) pałacu z XVII wieku. Posągi lwów z 1821 roku rzeźbił Camillo Landini. Od 1989 roku pałac jest siedzibą Prezydenta RP.
(Krakowskie Przedmieście 46/48)

Pomnik Księcia Józefa Poniatowskiego jest odlewem zniszczonej w 1944 roku rzeźby Bertela Thorwaldsena z lat 1826-1832. Odlew wykonano w latach 1948- 1951, jako dar Królestwa Danii dla Warszawy, według modelu z Muzeum Thorwaldsena w Kopenhadze. Pomnik od 1952 roku stał przed Pomarańczarnią w Łazienkach, w 1965 roku przeniesiono go na obecne miejsce.

Siedzibą Ministerstwa Kultury i Sztuki jest pałac Potockich, zrekonstruowany w latach 1948-1950 według projektu Jana Zachwatowicza. Z pierwotnego pałacu, pochodzącego z końca XVIII wieku, zachowała się jedynie późnobarokowa Kordegarda z około 1763 roku projektu Efraima Schroegera z rzeźbami Sebastiana Zeisla oraz bramy neorokokowe z 1897 roku projektu Leandro Marconiegoi kraty z fabryki S. Zielezińskiego.
(Krakowskie Przedmieście 15)

Hotel „Bristol” wybudowano według projektu Władysława Marconiego i Stanisława Grochowicza w latach 1899-1901 . Ten ekskluzywny hotel gościł słynne osobistości ze świata polityki i kultury. Wczesnomodernistyczny, pierwotnie urządzony w stylu secesyjnym (meble projektu Otto Wagnera syna i słynna kryształowa winda), po II-giej wojnie został zdewastowany między innymi przez nowy wystrój w stylu realizmu socjalistycznego. Zamknięty w 1981 roku, po gruntownym remoncie i zmianie wnętrz został otwarty w 1992 roku.
(Krakowskie Przedmieście 42/44)