Kościół Najświętszej Marii Panny Łaskawej (jezuitów) zbudowano w latach 1609- 1626 według projektu z 1598 roku arch. Jana Frankiewicza z Wilna. Po kasacie zakonu (w 1773 roku) klasztor miał różnych użytkowników, między innymi w początkach XIX wieku mieścił się tu magazyn wełny Banku Polskiego. W 1918 roku powrócił do jezuitów. Zburzony w 1944 roku, został odbudowany w latach 1948- 1957 przez arch. Stanisława Marzyńskiego na podstawie dokumentacji z 1939 roku Rzeźba niedźwiedzia dłuta Jana Jerzego Plerscha z lat 1762-1764 pochodzi z fasady kościoła pijarów na ul. Długiej.

Trójkątny placyk Kanonia nazwę zawdzięcza stojącym tu niegdyś domom kanoników, które uległy zniszczeniu w 1944 roku Obecna zabudowa posiada częściowo zrekonstruowane fasady. Najciekawsze to tzw. Kustodia (nr 6, rekonstrukcja z 1945-1952, według projektu arch. Tadeusza Zagrodzkiego) i Kanonia (z lat 1949-1952, projektu arch. Jana Grudzińskiego, Stanisława Żaryna, Antoniego Jawornickiego i Haliny Trojanowskiej). W 1972 roku na placyku ustawiono pęknięty dzwon, odlany w 1646 roku przez Daniela Tyma zapewne dla jezuitów w Jarosławiu.

Za krytym gankiem między Kanonią a Zamkiem mieści się Galeria Związku Polskich Artystów Fotografików. Fasada powstała w latach 1965-1969 według opracowanej w początku XIX wieku inwentaryzacji tzw. Małego Dworu. Ta dawna rezydencja wdów książęcych z około połowy XV wieku, spalona została w 1944 roku. Obecne nowoczesne wnętrze dostosowano do celów ekspozycyjnych. W elewacji od strony Wisły odsłonięto pozostałości murów miejskich z XIV wieku. (plac Zamkowy 8).

Na ulicy Jezuickiej niegdyś mieściło się Gimnazjum Zaluscianum, jezuicka szkoła zbudowana w latach 1722-1733 według projektu arch. Karola Baya. Dziś jedyną pozostałością spalonego w 1944 roku budynku pod nr 4 jest kolumnowa fasada, do której w latach 1953-1956 Witold Kłębkowski dobudował nową bryłę.

Kamienica patrycjuszowska Burbachów powstała w XVII wieku w wyniku przebudowy trzech kamienic z XIV-XVI wieku. Wielka sień bramy jest dawnym wlotem ulicy biegnącej przy murze. Częściowo zniszczona w 1944 roku, poddana została restytucji: odsłonięto partie gotyckie (ślady murów furty), wielkie głazy podmurówki, a także resztki sgraffita z XVII wieku.
(Celna 2-Brzozowa 5/9).

Na ulicy Brzozowej w 1-wszej połowie XVII wieku istniały spichrze zbożowe, które już w początkach XIX wieku przebudowano na domy mieszkalne. W 1920 roku pod nr 12 powstał dom profesorski (projektu arch. Kazimierza Tołłoczki). Uszkodzone w 1944 roku budynki częściowo odbudowano (nr 12 według stanu z 1920 roku), lub rozebrano i zastąpiono nowymi pseudo-zabytkowymi (np. portal pod nr 35 zdobi herb Ostoja i inicjały Stanisława Buraczewskiego, przedwojennego właściciela poprzedniej kamienicy).