Cytadela Warszawska. Jest to twierdza wzniesiona przez władze carskie po wojnie polsko-rosyjskiej w 1831 r. Zbudowana dla zastraszenia mieszkańców miasta przed ewentualnymi kolejnymi wystąpieniami oraz aby ochronić przebywający w mieście garnizon rosyjski. Wzniesiona została w pobliżu dawnych koszar Aleksandrowskich. Jej budowie towarzyszyły wyburzenia znacznej części zabudowy Żoliborza. Pierwszy etap wg proj. Iwana Dehna miał miejsce w latach 1832-36. Cytadela powstała na planie nieregularnego wieloboku z 4 bastionami i półbastionem połączonymi murami kurtynowymi. Budowlę otaczały wały ziemne, fosy i mur Carnota. W latach 1849-64 wzniesiono dookoła cytadeli 6 fortów zewnętrznych. Od początku swego istnienia cytadela pełniła również funkcję ciężkiego więzienia. Tu w czasie powstania styczniowego, procesu członków Wielkiego Proletariatu i wystąpień w latach 1905-07 swoją siedzibę miał sąd wojenny. Stoki cytadeli były miejscem egzekucji wielu Polaków, upamiętnia to Brama Straceń i cmentarz usytuowany od strony Wisły. W okresie międzywojennym w cytadeli stacjonowały: 21 pp. im. „Dzieci Warszawy” i 30 Pułk Strzelców Kaniowskich. W czasie II wojny światowej hitlerowcy więzili i zamordowali tu wielu Polaków. Obecnie cytadela stanowi jeden z najlepiej zachowanych dużych zespołów architektury obronnej w Polsce. W słynnym X Pawilonie mieści się Oddział Muzeum Niepodległości.