Idąc dalej Traktem Królewskim dochodzimy do siedziby Prezydenta RP w dawnym pałacu Stanisława Koniecpolskiego. Przed siedzibą – pomnik księcia Józefa Poniatowskiego Bertela Thor-valdsena, rzeźbiarza duńskiego. Model gipsowy powstał w 1826 r. Dzieło układem przypominające antyczne pomniki (np. Marka Aureliusza) miało być odsłonięte w obecnym miejscu w latach trzydziestych XIX w. Po odlaniu w jednej z ludwisarń warszawskich pomnik został skonfiskowany przez władze carskie i wywieziony początkowo do Modlina, a następnie do rezydencji księcia Iwana Paskiewicza w Homlu. Natomiast miejsce przed pałacem zajął odsłonięty w 1870 r. pomnik Paskiewicza (usunięty w 1917 r.). Po rewindykacji dzieła Thorvaldsena w 1922 r. pomnik ustawiono rok później przed pałacem Saskim. W końcu 1944 r. monument został zniszczony przez hitlerowców. Po odtworzeniu pomnik został odsłonięty w 1952 r. i ustawiony przed Pomarańczarnią na terenie Łazienek Królewskich. Na obecnym, pierwotnie planowanym miejscu, ustawiony w 1965 r. Sam pałac Koniecpolskiego, który jest tłem dla pomnika, powstał w 1645 r., a projektantem był Konstanty Tencalla dla Stanisława Koniecpolskiego – hetmana wielkiego koronnego. Później był przebudowywany i rozbudowywany wg proj. Antonia Solariego w latach 1738-40 i w latach 1818-19 wg proj. Christiana Piotra Aignera. Był w posiadaniu m.in.: Lubomirskich i Radziwiłłów. Od 1818 r. stał się siedzibą namiestników Królestwa Polskiego. W okresie międzywojennym był siedzibą rządu. Po II wojnie światowej w pałacu miały miejsce doniosłe wydarzenia polityczne. W 1955 r. podpisany tu został Układ Warszawski, w 1970 r. sygnowany był układ normujący stosunki międzypaństwowe PRL i RFN, w 1989 r. toczyły się przełomowe dla ustroju Polski rozmowy przy „okrągłym stole”. Od 1993 r. pałac jest oficjalną rezydencją Prezydenta RP.

Naprzeciwko pałacu Stanisława Koniecpolskiego (pod nr. 15) znajduje się poprzedzony dziedzińcem honorowym pałac Kaspra Denhoffa, zbudowany na pocz. XVII w., wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany (m.in. wg proj. Józefa Fontany w 1730 r. i Jana Christiana Kamsetzera w latach 1782-94). Jego właścicielami byli później m.in. Czartoryscy, Lubomirscy i Potoccy. Obecnie jest siedzibą Ministerstwa Kultury i Sztuki. Podążając dalej Traktem Królewskim, dochodzimy do dwóch stylowych hoteli usytuowanych naprzeciwko. Po prawej stronie (pod nr. 13) znajduje się neorenesansowy Hotel Europejski, zaprojektowany w latach 1855-57 przez Henryka Marconiego. Po drugiej stronie Krakowskiego Przedmieścia – neorenesansowy hotel Bristol, wzniesiony w latach 1899-1901 wg proj. Władysława Marconiego. Pierwszym jego współwłaścicielem był Ignacy Paderewski – muzyk, kompozytor i polityk. W latach trzydziestych XX w. w apartamencie hotelowym swoją pracownię miał sławny malarz Wojciech Kossak.