Pod nr. 64 znajduje się gmach Resursy Obywatelskiej, wzniesiony w latach 1860-61 w miejscu pałacu L. Zamoyskiej. Jest budowlą trzykondygnacyjną, z neorenesansowa fasadą i umieszczonym na wysokości pierwszego piętra tarasem wspartym na kolumnadzie, umieszczonym nad podjazdem dla powozów. Swoją siedzibę ma tu obecnie Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”. Od gmachu resursy do rogu ul. Bednarskiej znajduje się zespół budynków Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności w obecnym kształcie z 1818 r., po przebudowie dokonanej przez Antonia Corazziego. W środkowej części fasady wejście do kaplicy rektorskiej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, przebudowanej w 1839 r. W krypcie pod ołtarzem pochowana została córka króla Jana Kazimierza – Maria Teresa. Krakowskie Przedmieście na tym odcinku znacznie rozszerza się (po rozbiórce kamienic w 1865 r.), a pośrodku ulokowany jest skwer. Na płn. skraju skweru stoi barokowa figura Matki Boskiej Passawskiej wykonana przez Józefa Szymona Belottiego w 1683 r. w intencji zwycięstwa króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem i jako wotum za ocalenie w czasie zarazy (na postumencie tablice intencyjne w jęz. łacińskim i włoskim). Na płd. skraju skweru spiżowy pomnik Adama Mickiewicza dłuta Cypriana Godebskiego ustawiony na wysokim kamiennym postumencie zaprojektowanym przez Józefa Piusa Dziekońskiego i Władysława Marconiego. Pomnik został wystawiony w 1898 r. w setną rocznicę urodzin poety.

Po zach. stronie Traktu Królewskiego u zbiegu Krakowskiego Przedmieścia, Trębackiej i Koziej znajduje się lekko cofnięty od ulicy pałac Załuskich (Wessla). Wzniesiony w 1 poł. XVIII w., przebudowany po 1874 r. Obecnie ma tu swoją siedzibę Prokuratura Wojewódzka. Po wsch. stronie Traktu Królewskiego tzw. Dziekanka (pod nr. 56), czyli dawny budynek dziekana kapituły warszawskiej. Jest budowlą klasycystyczną z półkolistą wnęką w środkowej części fasady. Obok potężna bryła zespołu pokar-melickiego. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Józefa Oblubieńca zbudowany został w latach 1661-81 wg proj. Józefa Szymona Belottiego dla sprowadzonych tu przez króla Władysława IV karmelitów bosych. Jest budowlą barokową, trzynawową w układzie bazylikowym z transeptem. Klasycy-styczna fasada z ciosów kamiennych zwieńczona kulą wykonana była w latach 1761-63 wg proj. Efraima Schroegera. Wewnątrz barokowy ołtarz główny zaprojektowany przez Tylmana z Gameren, w kaplicy Pana Jezusa (w przedłużeniu lewej nawy) XIX–wieczna rzeźba Oskara Sosnowskiego przedstawiającą „Chrystusa w grobie”, w ołtarzach bocznych obrazy Franciszka Smugle-wicza („Sw. Jan od Krzyża” i „Sw. Wawrzyniec”) oraz grupa rzeźb Jana Jerzego Plerscha przedstawiająca „Zaślubiny Najświętszej Marii Panny i św. Józefa”. W kościele i klasztorze w 1705 r. odbywały się rokowania pokojowe pomiędzy królem Polski Stanisławem Leszczyńskim a królem Szwecji Karolem XII. Kościół po II wojnie światowej, w czasie odbudowy katedry pw. św. Jana pełnił funkcję prokatedry. Przylegający do kościoła klasztor zbudowany został w latach 1682-1701 wg proj. Efraima Schroegera. W budynku klasztornym w latach 1864-1988 mieściło się seminarium duchowne.