Za skrzyżowaniem z ul. Długą, po prawej stronie, znajduje się barokowy kościół rektorski pw. Świętego Ducha i klasztor oo. Paulinów zbudowany w latach 1707-17, w miejsce poprzedniego, wg proj. Józefa Pioli i Józefa Belottiego. W kościele tym przez pewien czas przebywał ojciec Augustyn Kordecki wsławiony podczas obrony Częstochowy w czasie najazdu szwedzkiego w 1656 r. Od 1711 r. sprzed tego kościoła wyrusza corocznie w sierpniu piesza warszawska pielgrzymka na Jasną Górę.
Przed nami gotycko-renesansowy Barbakan – fortyfikacja rozebranej w końcu XVII w. Bramy Nowomiejskiej. Zbudowany z cegły w poł. XVI w. wg proj. Jana Baptysty z Wenecji ma formę potężnej bastei zakończonej półokrągło. Miał dwa mosty zwodzone, jeden wewnątrz, drugi przed nim. W końcu XVI w. został nieco przebudowany (m.in. przybyła renesansowa attyka). W XVIII w. częściowo rozebrany, a w okresie międzywojennym i powojennym przeprowadzono niepełną rekonstrukcję murów. Dalej kierujemy się w prawo, idąc ul. Podwale wzdłuż średniowiecznych murów miejskich i fosy lub traktem pomiędzy mura-mi. Średniowieczne mury miejskie wzniesiono w poł. XIV w. i rozbudowano w XV w. i poł. XVI w. Rozmieszczone były na planie owalu i przebiegały od zamku wzdłuż ul. Podwale, Mostowej, Brzozowej i Kanonii. Znajdowało się w nich 6 bram: Krakowska, Rycerska, Poboczna, Prochowa, Nowomiejska i Gnojna, a także furta (Biała). Miały ok. 1200 m długości i okalały powierzchnię ok. 8,5 ha. Składały się z dwóch równoległych ciągów ceglanych murów (z wyłączeniem odcinka wzdłuż Wisły, gdzie był tylko jeden ciąg). Na zewnątrz murów wykopana była fosa, przez którą przy bramach przerzucone były mosty. Na płn. narożniku murów znajdowała się Wieża Marszałkowska pełniąca rolę strażnicy. Na przełomie XVIII i XIX w. zostały w znacznym stopniu rozebrane, a w latach trzydziestych XX w. częściowo zrekonstruowane.
Przy murze od strony fosy u wylotu ul. Wąski Dunaj stoi odsłonięty w 1983 r. uroczy pomnik Małego Powstańca dłuta Jerzego Jarnuszkiewicza. Upamiętnia on harcerzy walczących w Warszawie z okupantem hitlerowskim.
Podążamy dalej ul. Podwale. U wylotu ul. Piekarskiej znajduje się pomnik Jana Kilińskiego – szewca, który stanął na czele mieszkańców Warszawy podczas insurekcji kościuszkowskiej. Brązowy, stojący na wysokim postumencie pomnik, wykonany wg proj. Stanisława Jackowskiego, odsłonięty został w 1934 r. i stanął na placu Krasińskich. Od 1959 r. na obecnym miejscu. Nieco w głębi, w budynku przy ul. Piekarskiej 20 znajduje się Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych. Placówka prezentuje przedmioty sztuki złotniczej i grawerskiej oraz kolekcję starych zegarów. Podążamy dalej wzdłuż murów miejskich. Po lewej stronie w głębi barokowy pałac Morsztynów, wzniesiony w 1 poł. XVII w. W XVIII w. został rozbudowany wg proj. Jakuba Fontany w stylu barokowo-klasycystycznym kosztem własnym ówczesnego właściciela, biskupa A. Młodziejowskiego. W 2 poł. XVIII w. mieściła się w nim ambasada Cesarstwa Rosyjskiego. W 1 poł. XIX w. został ponownie przebudowany wg proj. Fryderyka Alberta Lessla dla Fryderyka Potockiego. Po zniszczeniach w czasie powstania warszawskiego został częściowo zrekonstruowany. Do pałacu przylega następny pałac – Branickich, późnobarokowy, zbudowany w 1 poł. XVIII w. wg proj. J. Deybla. Obecnie jest siedzibą władz miasta stołecznego Warszawy.
Podążając dalej, dochodzimy do mostu gotyckiego nad fosą zwanego mostem Bramy Krakowskiej. Jest on dwuprzęsłową budowlą gotycką wzniesioną w 2 poł. XV w. na przedłużeniu Bramy Krakowskiej. Ma 16,5 m długości i 8 m szerokości. Został odkryty w 1977 r., a zrekonstruowany w latach 1982-83. Dochodzimy ponownie do kolumny Zygmunta.