Podążamy dalej ul. Boleść i skręcamy w lewo w alejkę wiodącą wzdłuż skarpy wiślanej. Dochodzimy do schodów usytuowanych na wysokości kościoła par. pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Schodami wchodzimy na górę. Kościół ten jest jednym z najstarszych kościołów parafialnych na terenie Warszawy. Wzniesiony został w 1410 r. sumptem księżnej mazowieckiej Anny, przebudowany w końcu XV w., rozbudowany w 2 poł. XVI w. Był poważnie zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego oraz w czasie powstania warszawskiego; następnie odbudowywany. Jest budowlą gotycką, ceglaną, trójnawową z prezbiterium zamkniętym wielobocznie. W prezbiterium i nawach bocznych sklepienie gwiaździste, w lewej nawie ślady polichromii średniowiecznej, w prezbiterium gotyckie łuki dawnych empor. W sąsiedztwie od płd. okazała, trójkondygnacyjna ceglana dzwonnica zbudowana w 2 poł. XVII w. Przed kościołem pomnik Waleriana Łukasińskiego (1786-1868) – wybitnego działacza patriotycznego, współorganizatora Wolnomularstwa Polskiego i Narodowego Towarzystwa Patriotycznego, który w 1822 r. mieszkał w domu przy ul. Przyrynek 4. Monument odsłonięty w 1987 r. został wykonany wg proj. Andrzeja Kastena.
Następnie kierujemy się wzdłuż ul. Pieszej do kościoła redemptorystów pw. św. Benona. Pierwszy kościół – drewniany – został wzniesiony w 1629 r. przez niemiecką organizację katolicką Bractwo św. Benona. Od poł. XVII w. został zastąpiony wczesno-barokową budowlą murowaną, jednonawową z półkoliście zamkniętym prezbiterium. W 1787 r. kościół przejęli redemptoryści kierowani przez św. Klemensa Dworzaka. W XIX w. w budynku był zakład wyrobów metalowych Gerlacha, a następnie fabryka noży Bieńkowskiego. W 1938 r. przekazany Kurii Warszawskiej z przeznaczeniem na kościół. Po odbudowie powojennej rekoncyliowany i ponownie przejęty przez redemptorystów.
Ponownie kierujemy się ul. Pieszą i dochodzimy do Rynku Nowego Miasta. Jest to plac o nieregularnym kształcie i zróżnicowanym poziomie. Pierwotnie był niemal dwukrotnie większy od Rynku Starego Miasta. Pośrodku do 1818 r. stał ratusz.
Po wsch. stronie placu znajduje się kościół ss. sakramentek pw. św. Kazimierza, barokowy, wzniesiony w latach 1688-89 wg proj. Tylmana z Gameren, sumptem Marii Kazimiery Sobieskiej jako wotum za zwycięstwo króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem i przyszłe mauzoleum rodziny Sobieskich. Rozplanowany na rzucie krzyża greckiego i nakryty umieszczoną na wysokim, ośmiobocznym tamburze kopułą z latarnią. Wewnątrz malowidła pokrywające ściany i kopułę wykonane wg proj. Augustyna Wincentego Locciego. W kościele znajduje się marmurowy nagrobek Marii Karoliny de Bouillon – wnuczki króla, wystawiony w 1746 r., wykonany przez Lorentza Mattiellego. Pochowani są tu także Jan – syn króla, i Maria Józefa z Wesslów – synowa monarchy.