Słubice.

Wieś na pograniczu Kotliny Warszawskiej i Równiny Kutnowskiej. Siedziba urzędu gminy. Ośrodek tradycyjnej kultury ludowej regionu sannickiego (wycinankarstwo, muzyka). Wzmiankowana w XIV w.

Kościół par. pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wzniesiony w 1791 r. wg proj. Hilarego Szpilowskiego. Rozbudowany w poł. XIX w. (wieżyczka i 2 usytuowane symetrycznie kaplice). Klasycystyczny, murowany z cegły i otynkowany, jednonawowy z wydzielonym prezbiterium zamkniętym trój-bocznie. Fasada dwuwieżowa, stylizowana na łuk triumfalny, ozdobiona parami pilastrów toskańskich i nastawą zwieńczoną trójkątnym szczytem. Wewnątrz w klasycystycznym ołtarzu głównym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII w. Pomnik nagrobny Andrzeja Stanisława Kostki Młodziejowskiego, biskupa poznańskiego i kanclerza wielkiego koronnego, z 1780 r. wg proj. Jakuba Monaldiego. Wykonany z czarnego i białego marmuru, składa się z czworobocznego sarkofagu, popiersia zmarłego w medalionie, brązowego kartusza herbowego (Korab) oraz alegorycznej postaci kobiety, płaczącego putta i orła u stóp. Pomnik pierwotnie miał stanąć w kolegiacie warszawskiej, czemu jednak sprzeciwiła się kapituła (biskup znany był z rozwiązłości i łapownictwa). Pomnik został zakupiony przez właściciela Słubic i ustawiony w 1798 r. na obecnym miejscu.

Pałac wzniesiony przed 1789 r. wg proj. Hilarego Szpilowskiego dla Józefa Mikorskiego – kasztelana rawskiego. W poł. XIX w. należał do Augusta Potockiego, następnie do Skarżyńskich i Grzybowskich. Po II wojnie światowej mieściły się tu szkoły. Od 1992 r. w remoncie. Klasycystyczny, murowany i otynkowany. Składa się z piętrowego, prostokątnego korpusu głównego i połączonych z nim ćwierćkolistymi parterowymi galeriami, usytuowanych prostopadłe 2 piętrowych oficyn bocznych. Korpus główny od frontu posiada nieznaczny ryzalit środkowy z wtopionymi w ścianę kolumnami doryckimi, zwieńczony trójkątnym frontonem, oraz dwa również nieznaczne ryzality skrajne. Elewacja ogrodowa ma dwa wydatne ryzality skrajne połączone rozległym tarasem.

Pałac otacza rozległy park geometryczny i krajobrazowy z okazami drzew pomnikowych oraz obecnie zdewastowaną Świątynią Milczenia wzniesioną po 1820 r. dla Jana Chryzostoma Mikorskiego wg proj. architekta Aleksandra dAlfonce de Saint Omer, zbudowaną w typie świątyń greckich, na rzucie kwadratu, murowaną i tynkowaną, ozdobioną od frontu cztero-kolumriowym portykiem jońskim z dekorowanym sztukatorsko tympanonem. Park upiększają także figura sfinksa z pocz. XIX w., wykonana z piaskowca, i romantyczne mostki nad kanałami wodnymi.

Na cmentarzu par. groby 90 żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1939 r. i mieszkańców wsi pomordowanych przez hitlerowców.

Przy drodze do Piotrówka znajdują się pozostałości kopca usypanego w miejscu egzekucji powstańców wziętych do niewoli w czasie bitwy pod Zyckiem w 1863 r.