Zachował się układ urbanistyczny z dwoma rynkami.
Kościół farny pw. św. św. Wita, Modesta i Krescencji. Obecny wzniesiony został na przełomie XV i XVI w. zapewne z fundacji Sierpskich i był przebudowywany w XVIII w. i 1844 r. Gotycko-barokowy, murowany z cegły z użyciem kamieni polnych i kamieni młyńskich. Częściowo tynkowany (poza wieżą i elewacją płn.) i oszkarpowany (nawa i prezbiterium). Jednonawowy z węższym prezbiterium i masywną czterokondygnacyjną wieżą na planie kwadratu. Od płd. kaplica z poł. XVI w., przebudowana w XVIII w. Na zewnątrz kaplicy szczyt barokowy, w polu którego herb Prawdzie – Sierpskich. Poniżej okna na tej samej ścianie kaplicy tablica piaskowcowa z 1569 r. z inskrypcją łacińską dotyczącą restauracji i dekoracji kaplicy. W prezbiterium w barokowym ołtarzu głównym XVIII w. rzeźby św. św. Stanisława i Wojciecha, obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z XIX w. (w polu głównym) oraz obraz patronów kościoła z XVIII w. (w zwieńczeniu). W nawie ołtarze boczne barokowe, z XVIII w. oraz rokokowy prospekt organowy z 2 poł. XVIII w.
Kościół i klasztor Benedyktynek. Kościół par. pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wzniesiony zapewne w latach 1483-1513, gotycki, przebudowany. Murowany z cegły, jednonawowy, z węższym prezbiterium. Przy prezbiterium od płd. otynkowana kaplica zbudowana na planie kwadratu, a od płn. zakrystia i kruchta. Wewnątrz w neogotyckim ołtarzu głównym gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem o wysokości 120 cm, wykonana zapewne w latach 1360-80, uznawana za cudowną, koronowana diademami papieskimi 21 sierpnia 1983 r. przez kardynała Franciszka Macharskiego. Na zasłonie obraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wykonany w 1871 r. przez Jana Strzałeckiego. W zwieńczeniu ołtarza głównego obraz św. św. Scholastyki i Benedykta z XVIII w. W kaplicy płd. późnorenesansowa płyta nagrobna Katarzyny Goślic-kiej (zm. 1621), wykonana z brunatnego marmuru, z płaskorzeźbioną postacią zmarłej. W sąsiedztwie kościoła barokowa dzwonnica z końca XVHI w., murowana z cegły i tynkowana. Klasztor barokowy, murowany z cegły i tynkowany, dwukondygnacyjny, zbudowany w 1703 r. W latach 1886-1945 mieściło się tu więzienie. Na murze klasztornym od strony ul. Wojska Polskiego tablica poświęcona 400 Polakom zamordowanym przez hitlerowców w 1942 r. W ogrodzie klasztornym grób nauczycieli i uczniów z Bydgoszczy zamordowanych w 1942 r. Dzwonnica murowana z 1897 r. Kościół fil. pw. Świętego Ducha (pl. Wolskiego). Wzniesiony w latach 1518-19 z fundacji króla Zygmunta Starego jako szpitalny. Wielokrotnie przebudowywany. Gotycko-barokowy, murowany z cegły, jednonawowy z nie wyodrębnionym prezbiterium. Wewnątrz zachowały się fragmenty polichromii późnogotyckiej wykonanej w latach 1519-29 przedstawiającej m.in.: „Ostatnią Wieczerzę”, „Zmartwychwstanie”, „Sąd Ostateczny”, „Ukrzyżowanie” oraz postacie świętych. W ołtarzu głównym późnogotycka rzeźba „Boga Ojca z Chrystusem Ukrzyżowanym” (tzw. Tron Łaski) z XV/XVI w.
Kościół poewangelicki, ob. rzymskokatolicki par. pw. św. Stanisława Kostki (parafia św. Maksymiliana Kolbego), wzniesiony w latach 1911-13 wg proj. Bolesława Zienkiewicza, murowany. Dawna cerkiew prawosławna, murowana, zbudowana w 2 poł. XIX w. wg proj. Józefa Górskiego, przebudowana w latach dwudziestych XX w., obecnie siedziba sądu.
Ratusz (pl. Wyszyńskiego 1) wzniesiony w 1 poł. XIX w., klasycystyczny, murowany z cegły, tynkowany i boniowany, piętrowy, zbudowany na rzucie prostokąta. Od 1921 r. jest siedzibą muzeum regionalnego z kolekcją rzeźby figuralnej twórców z regionu sierpeckiego.