Luberadz. Wieś nad Łydy nią, wzmiankowana w 1239 r.

W XIX w. we wsi pracowały gorzelnia, browar, cegielnia i smolarnia.

Pałac -jedna z najciekawszych siedzib wiejskich w Polsce, usytuowany na skarpie rzecznej, wzniesiony w 1789 r. wg proj. Hilarego Szpilowskiego dla Józefa Dembowskiego, chorążego ziemi zawkrzeń-skiej. Następnie pałac należał do Zielińskich, Karskich, Dzierżanowskich, Cybulskich, Woldenbergów, Rozenzweigów i Piechowskich.

Po II wojnie światowej mieścił szkołę, a następnie magazyn. Przebudowywany w łatach 1870-80 i ok. 1902 r. Budowla utrzymana jest w stylu klasycyzmu. Murowana i tynkowana, piętrowa. Zbudowana jest na planie dwóch skrzydeł różnej wielkości łączących się ze sobą pod kątem rozwartym. Frontem zwrócona jest ku płd. zach. Pośrodku elewacji frontowej, w miejscu połączenia skrzydeł czterokolumnowy, przyścienny portyk joriski, zwieńczony trójkątnym szczytem i tympanonem ozdobionym herbem właściciela i dekoracyjnym ornamentem. Elewacja tylna w skrzydle zach. ma narożną, piętrową loggię. Na ścianie bocznej zach. umieszczony jest portyk wgłębny, a na ścianie wsch. druga loggia. Wewnątrz na styku skrzydeł, na piętrze owalna sala balowa o kilkunastu półkolumnach mozaikowych ze stiuku. W niektórych pomieszczeniach zachowane resztki dawnej dekoracji malarskiej. W jadalni znajdowały się malowidła wykonane techniką al fresco przedstawiające widoki warszawskich Łazienek i pomnika króla Jana III Sobieskiego. Pałac otoczony jest parkiem krajobrazowym ukształtowanym w 1 poł. XIX w. z okazami kasztanowców, grabów i lip oraz szpalerami świerkowym i grabowo–lipowym. W parku zachował się lamus z początku XIX w.

Przy drodze do Malużyna dwa pomnikowe dęby o obwodach pni 475 i 410 cm.

6 km na płn. zach. – Młock. We wsi park podworski z XIX w. o powierzchni 2 ha z okazami starych jesionów, świerków i dębów oraz dwoma stawami, a także pomnik przyrody – dąb szypułkowy „Uparty Mazur” o obwodzie pnia 817 cm, mający zapewne ok. 700 lat (przy drodze do Ojrzenia, na płd. skraju wsi).