FOLKLOR I SZTUKA LUDOWA

W niektórych regionach północnego Mazowsza i terenów przyległych istnieje jeszcze tradycyjna obrzędowość ludowa i rozwija się rękodzieło artystyczne. Szczególnie na Kurpiach – w Puszczy Zielonej (Myszyniec, Kadzidło, Łyse, Lipniki, Turośl, Czarnia, Klon) i w Puszczy Białej (Obryte, Rząśnik, Porządzie). W mniejszym obecnie stopniu tradycja podtrzymywana jest także w okolicach Kołbieli, Sannik i Sierpca.

W wymienionych rejonach jest wiele przykładów tradycyjnego budownictwa drewnianego zarówno mieszkalnego i gospodarczego, jak i sakralnego.

Święta religijne szczególnie Niedziela Palmowa, Wielkanoc, Boże Narodzenie, Święto Trzech Króli i Boże Ciało, podsumowania tradycyjnych zajęć:    miodobranie, dożynki, święcenie pól – emaus, dzień św. Huberta – patrona myśliwych, tradycyjne obrzędy: wesela, chrzty, pogrzeby są okazją do przypomnienia tradycji regionalnych.

Zachowaniu folkloru i sztuki ludowej sprzyjają miejscowe domy kultury, przy których prowadzone są zespoły pieśni i tańca oraz grupy wytwarzające rękodzieło artystyczne, placówki muzealne oraz- często placówki szkolne i kościoły.

Niestety, we wsiach coraz mniej jest przykładów tradycyjnego budownictwa drewnianego. Część ulega zniszczeniu, nieliczne przenoszone są do muzeów – skansenów. Na omawianym terenie takie muzea znajdują się w Nowogrodzie, Sierpcu-Bojanowie, Kadzidle i Granicy. Muzea gromadzące przedmioty sztuki ludowej oraz tradycyjne wyposażenie domostw i narzędzia istnieją w Warszawie, Ostrołęce, Pułtusku, Wyszkowie, Tłuszczu i Przasnyszu. Niewielkie izby regionalne znajdują się w Myszyńcu, Obrytem, Grudusku, Czarni, Turośli, Kadzidle, Czerninie i Zawidzu. Niewątpliwie wsią, w której zachowało się najwięcej obiektów budownictwa drewnianego jest Klon. Wybitne zasługi w dziedzinie popularyzacji folkloru polskiego, w tym mazowieckiego, ma Państwowy Zespół Pieśni i Tańca „Mazowsze” z siedzibą w Karolinie.

Zagroda kurpiowska w okolicach Myszyńca